اخبار

اخبار

کاربید سیلیکون سبز به عنوان واسطه لپینگ

کاربید سیلیکون سبز (SiC) یک ماده ساینده محبوب است که به دلیل سختی بالا (9.2-9.5 در مقیاس Mohs) و دانه‌های تیز و زاویه‌دار، در کاربردهای لپینگ، صیقل‌کاری و سنگ‌زنی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در اینجا نحوه عملکرد آن به عنوان یک واسطه لپینگ آورده شده است:

خواص کاربید سیلیکون سبز برای لپینگ:

  1. سختی بالا  – سخت‌تر از اکسید آلومینیوم و نزدیک به الماس، که آن را برای صیقل دادن مواد سخت مانند کاربید تنگستن، سرامیک و شیشه مؤثر می‌کند.

  2. دانه‌های تیز و شکننده  – شکستگی‌های تحت فشار برای حفظ لبه‌های برش تیز، و تضمین حذف یکنواخت مواد.

  3. پایداری شیمیایی  – مقاوم در برابر واکنش با خنک‌کننده‌ها یا مواد قطعه کار، که آن را برای صیقل‌کاری دقیق مناسب می‌کند.

  4. رسانایی حرارتی  – به اتلاف گرما کمک می‌کند و آسیب حرارتی به قطعات کار را کاهش می‌دهد.

کاربردهای رایج:

  • مواد سخت:  کاربید تنگستن، یاقوت کبود، سرامیک، کوارتز و ویفرهای سیلیکونی.

  • لپینگ دقیق:  در ترکیبات لپینگ یا دوغاب‌ها برای پرداخت نهایی سطح ظریف استفاده می‌شود.

  • سنگ‌زنی/پولیش ساینده‌های غیرفشرده:  مخلوط با روغن‌ها یا حامل‌های پایه آب برای صیقل‌کاری دستی یا ماشینی.

اندازه‌های شن موجود:

  • زبر (F80-F220):  برای برداشتن سریع نخاله.

  • متوسط (F240–F600):  برای صاف کردن متوسط.

  • ظریف (F800–F1200+):  برای پرداخت ظریف و سطوح فوق‌العاده صاف.

مزایا نسبت به سایر ساینده‌ها:

  • برش سریع‌تر  از اکسید آلومینیوم (سفید یا قهوه‌ای) برای مواد سخت.

  • برای بسیاری از کاربردها، مقرون به صرفه‌تر  از الماس یا کاربید بور است.

  • خطر آلودگی کمتر  در مقایسه با ساینده‌های نرم‌تر که ممکن است در قطعه کار فرو روند.

محدودیت‌ها:

  • به دلیل فرورفتگی بیش از حد، برای صیقل دادن فلزات نرم (مثلاً آلومینیوم، مس) ایده‌آل نیست.

  • در کاربردهای با سختی بسیار بالا، سریع‌تر از الماس ساییده می‌شود.

بهترین شیوه‌های استفاده:

  •  برای بهبود توزیع ذرات و خنک‌کنندگی، از یک  روغن صیقل‌دهنده یا حامل پایه آب استفاده کنید.

  • اندازه دانه‌ها را با سطح نهایی مورد نظر مطابقت دهید (دانه‌های ریزتر برای سطح نهایی صاف‌تر).

  • برای حفظ راندمان برش، دوغاب ساینده را به صورت دوره‌ای تازه کنید.

جایگزین‌ها:

  • الماس:  بهترین گزینه برای مواد فوق سخت (مثلاً پوشش‌های PCD، CVD) اما گران‌تر است.

  • کاربید بور (B₄C):  سخت‌تر از SiC اما پرهزینه و کمتر رایج است.

  • اکسید آلومینیوم (Al₂O₃):  نرم‌تر، برای فولاد و آلیاژهای نرم‌تر بهتر است.

به بالای صفحه بردن